Τον Στουρνάρα κι αν τον πλύνεις...
Τον Στουρνάρα κι αν τον πλύνεις...
Κάποιοι άνθρωποι είναι αδιόρθωτοι, αλλά και (γι’ αυτό) προβλέψιμοι. Όταν άνοιγε το στόμα του ο Μητσοτάκης, ήλπιζες να μην κάνει καμιάν ευχή. Όταν το άνοιγε ο Σημίτης, περίμενες ότι θα σου πετάξει καμιά "πχιότητα". Όταν μιλάει ο Καραμανλής Β΄... άστο αυτό δεν παίζει πια. Όταν ήταν έτοιμος να ξεστομίσει κάτι ο Παπανδρέου Γ', ευχόσουν να το πει στα αγγλικά. Όταν μιλάει ο Στουρνάρας, είσαι σίγουρος ότι θα κινηθεί στα όρια του σουρρεαλισμού.
Η τελευταία του δήλωση ήταν: "Χρειαζόμαστε άμεσα τη δόση διαφορετικά θα πεθάνουμε από ασφυξία". Όχι, δεν ήταν δήλωση ναρκομανούς, αλλά του Υπουργού Οικονομικών σχετικά με τη δόση των €31,5δις που μας χρωστάει η Τρόικα εδώ και κάτι μήνες. Καλά, τόσο χάλια είναι η κατάσταση της οικονομίας μας που χρειαζόμαστε επειγόντως αυτά τα χρήματα; Η απλή απάντηση είναι "όχι". Από τον Ιούνιο και μετά (που εισπράξαμε επιτέλους τους φόρους) παράγουμε πλεονάσματα. Είμαστε άνετα μέσα στο στόχο των €2δις πρωτογενούς ελλείμματος για το 2012 και καλύπτουμε τα έξοδά μας με το παραπάνω. Ε, τότε γιατί χρειαζόμαστε άμεσα τη δόση; Βασικά για τις τράπεζες, όπως έχει επισημανθεί και από τα δεξιά και από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Τα €25δις θα πάνε στην ανακεφαλαιοποίησή τους. Φυσικά, κάποιοι υπαινίσσονται ότι με τα χρήματα αυτά θα παράσχουν οι τράπεζες δάνεια (και άρα "ρευστότητα") στην αγορά. Σύμφωνα με έναν υπολογισμό του Πάνου Παναγιώτου, "το σύνολο των κρατικών εγγυήσεων που έλαβαν οι ελληνικές τράπεζες ανήλθε στα 168 δις ευρώ". Τα χρήματα έγιναν ο,τιδήποτε άλλο (π.χ., μπόνους για τα διευθυντικά στελέχη, όπως είχε γίνει και στην Αμερική) παρά δάνεια στην αγορά, η οποία έχει στερεύσει από ρευστό. Περιμένει, λοιπόν, κανείς ότι με €25ψωροδίς παραπάνω θα πλημμυρίσει η αγορά χρήμα; Να σας πω και το άλλο με τον Τοτό; Θα πει καννείς ότι τουλάχιστον μας μένουν τα €6,5δις από τη δόση, που είναι ένα σημαντικό ποσό. Σωστά, μόνο που κι αυτά θα πάνε για τόκους και για αποπληρωμή εντόκων γραμματίων (€4,6δις και €2δις αντίστοιχα τα υπολογίζει η Αυγή). Θυμίζω ότι τα έντοκα γραμμάτια είναι αυτά που εκδώσαμε τον Αύγουστο για να πληρώσουμε το ομόλογο των €3,2δις της ΕΚΤ, το οποίο το είχε αγοράσει στο 70% της τιμής του, βγάζοντας (αισχρο)κέρδος κοντά €1δις! Κατά συνέπεια, αυτοί που θα πάθουν "ασφυξία", εάν δεν πάρουμε τη δόση άμεσα, θα είναι οι τραπεζίτες και οι δανειστές. Με άλλα λόγια, το (σκόπιμα;) ασαφές β΄ πληθυντικό ("θα πάθουμε") που χρησιμοποίησε ο ΥΠΟΙΚ μας δεν αναφέρεται στους Έλληνες, αλλά στο τραπεζοχρηματικό συνάφι του.
Έχει όμως και συνέχεια η δήλωση: "Θα δείτε ότι η Ισπανία κάνει αίτημα για ένταξη στον μηχανισμό στήριξης. Αυτό σημαίνει ότι τα κεφάλαια που θέλουμε εμείς, τα διεκδικούν και άλλοι". Πέντε λεπτά διάλειμμα για να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο ποιητής. Αναφέρεται στα κεφάλαια που έχουν δεσμευτεί οι εταίροι μας να μας δώσουν, εάν εφαρμόσουμε το Μνημόνιο (το οποίο, σύμφωνα με τους ίδιους, αποτελεί δέσμευσή του κράτους και θα το εφαρμόσουμε); Μήπως ξαφνικά από δέσμευση των εταίρων μετατράπηκαν σε βραβείο που θα πάρει ο πιο καλός μαθητής; Η προφανής πρόθεση του ΥΠΟΙΚ είναι να πιέσει για την ψήφιση των μέτρων ή, μάλλον, για την ψήφιση των οποιωνδήποτε μέτρων επιβάλει η Τρόικα, όσο αβάσταχτα και αντιδημοκρατικά είναι αυτά.
Συνοψίζοντας, ο καλός μας Υπουργός ζητάει να φάνε οι οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστεροι αδιαμαρτύρητα το μανίκι των νέων μέτρων και ρυθμίσεων (αποζημιώσεις, τριετίες, κλπ), ώστε να μπορέσουν οι τράπεζες και οι δανειστές να συνεχίσουν το πάρτυ. Είναι σαν να προτείνει σε ένα μικρό παιδί: "Άσε τον παπούλη να σου χαϊδέψει λίγο το μπουτάκι, γιατί αλλιώς το γλυκό που έχει τάξει στον αδερφό σου θα το δώσει σε άλλο παιδάκι".
Και το επιτέγασμα της δήλωσης είναι η πρόβλεψή του για το αν τα €90δις που έχουμε ακόμη να πάρουμε από τη δανειακή σύμβαση θα φτάσουν μέχρι να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά μας: "Αν τα πράγματα εξελιχθούν θετικά τα χρήματα φτάνουν, αν δεν εξελιχθούν θετικά δεν φτάνει τίποτα". Με άλλα λόγια, "ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει"!
Μόναχο, 17 Οκτωβρίου 2012
Άγγελος Κανλής
Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012
Sui Generis