Μετά το Νόμπελ Ειρήνης 2012 που πήρε η Ευρωπαϊκή Ένωση (μέσα από τα χέρια του Ξένιου δένΔια), το ΔΝΤ έβαλε πλώρη για το Νόμπελ Οικονομικών 2013 (εάν δεν το πάρει ο Στουρνάρας). Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι έκανε ένα μικρό “λαθάκι” στον συντελεστή που χρησιμοποίησε στα μοντέλα του για την Ελλάδα, όπου αντί για 1,7-1,8 έβαλε 0,5. Για την ακρίβεια, πρόκειται για τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή (fiscal multiplier), ο οποίος μετράει τον λόγο μείωσης του ΑΕΠ προς την μείωση των κρατικών δαπανών. Με άλλα λόγια, υπολόγισε ότι για κάθε €1 περικοπών στις κρατικές δαπάνες, το ΑΕΠ θα μειώνονταν κατά €0,5, ενώ στην πραγματικότητα μειώνονταν κατά €1,7-1,8! Φυσικά, δεν φταίει το ΔΝΤ, αφού “η μεγάλη αυτή απόκλιση σχετίζεται και με σωρευτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και την έλλειψη εξωστρέφειας που ενέτειναν το πρόβλημα”.

Μας λένε, δηλαδή, ότι δεν φταίνε αυτοί που έβαλαν λάθος συντελεστή, αλλά εμείς που έχουμε προβληματική οικονομία. Μα, ακριβώς επειδή έχουμε προβληματική οικονομία υποτίθεται ότι ήρθαν εδώ, για να μας πούνε πώς να τη διορθώσουμε. Αν τα μοντέλα τους δουλεύουν μόνο σε οικονομίες που λειτουργούν σωστά, τότε τι αξία έχουν; Είναι σαν φάρμακο που γιατρεύει μόνο τους υγιείς!

Δυστυχώς, ούτε γι’ αυτό δεν πρόκειται. Τα μοντέλα του ΔΝΤ δεν έχουν δουλέψει σε καμία από τις δεκάδες χώρες όπου παρενέβη. Την ανορθόδοξη οικονομική “ορθοδοξία” της αυστηρής λιτότητας σε καιρό κρίσης την έχουν καταδικάσει εξ αρχής διακεκριμένοι οικονομολόγοι, όπως οι νομπελίστες Κρούγκμαν και Στίγκλιτς. Παρόλ’ αυτά, το Ταμείο επιμένει στην ίδια συνταγή, αφού στους υπολογισμούς τους όλα φαίνονται σωστά. Στα χαρτιά πάντα. Όταν χρειάζεται να κάνουν κάποια πρόβλεψη για το μέλλον, δεν κάθονται να κάνουν αναλύσεις και μελέτες για την οικονομία που πάνε να “διασώσουν”. Βάζουν ένα νούμερο στα κουτουρού (όπως η προπέρσινη πρόβλεψη για ανάπτυξη 1,1% φέτος, ενώ έχουμε γύρω στο 6% ύφεση) και καθάρισαν. Αν τα μοντέλα τους δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Εκτός από τον Προκρούστη, μόνο έναν άλλο γνωρίζω που ήταν της ίδιας “λογικής”:

Μήπως αντί για τον Τόμσεν να φέρναμε τον Μπιν Λάντεν καλύτερα; Του έχω, όπως ξέρετε, και ιδιαίτερη αδυναμία.

Μόναχο, 18 Οκτωβρίου 2012

Άγγελος Μπιν Κανλής