Ψηφίστε Καραγκούνη!
Την ελληνική πολιτική σκηνή τον τελευταίο χρόνο τη χαρακτηρίζει ένας άτυπος διαγωνισμός κυβίστησης. Την αρχή την έκανε ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός, ο οποίος από πολέμιο του μνημονίου μετατράπηκε σε μετανοημένο ένθερμο υποστηρικτή του (δηλώνοντας “mea culpa”, σαν άλλος Ανδρέας). Τον ακολούθησε ο αρχηγός κάποιου τηλεκόμματος που όλοι πια έχουμε ξεχάσει, ο οποίος αφού επέβαλε για πρωθυπουργό τον Παπαδήμο, τον άδειασε και έγινε αντιμνημονιακός. Στα βήματά του και οι διάδοχοί του, Χρυσαυγανοί, έκαναν μια μεγαλοπρεπέστατη “ιουδαιοχριστιανική κωλοτούμπα”, αναμφίβολα για να προσελκύσουν και τους τελευταίους εναπομείναντες ψηφοφόρους του. Από κοντά και ο πρόεδρος ενός πρώην μεγάλου κόμματος, ο οποίος “χαρακτήρισε «απόλυτη ανάγκη» την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου”, που ο ίδιος προώθησε και ψήφισε ως ΥπΟικ λίγους μήνες πριν. Αλλά και η Αριστερά του Κυρ-Φώτη από Δημοκρατική έγινε... Νεοδημοκρατική, όταν “Οι «κόκκινες γραμμές» έγιναν... κόκκινες κορδέλες”. Και για να μην μείνει παραπονεμένο και το τέταρτο κόμμα των εκλογών, την έκανε την κουτσουκέλα του και ο αρχηγός του με το non-paper που δήθεν ήταν προϊόν πλαστογραφίας.
Σε αυτή την παρέα των διακεκριμένων... σαλτιμπάγκων ήρθε να προστεθεί και ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αυριανός πρωθυπουργός που δήλωσε “Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ γιατί θα καταστραφούμε”. Νάτα μας, λοιπόν, που όταν οσμίζεται κανείς την εξουσία είναι διατεθειμένος να κάνει τεμενάδες εκεί όπου έφτυνε μέχρι πριν από λίγο (όπως έκανε ο πρώτος διδάξας πέρυσι τον Νοέμβριο). Πώς είναι δυνατόν ο εκφραστής του εμπνευσμένου “Το ευρώ δεν είναι φετίχ” να εκφράζει δημόσια την προσκόλλησή του σε αυτό ακριβώς το φετίχ; Πώς θα πάει μετά από αυτή τη δήλωση να ζητήσει καλύτερους όρους από τους “δανειστές”; Όταν διαπραγματεύεσαι με τον μαυραγορίτη για την τιμή του ψωμιού, πρέπει να είσαι έτοιμος να αρνηθείς το ψωμί και να ζήσεις με βραστές σόλες παπουτσιών, γιατί αλλιώς τίποτε δεν τον αποτρέπει από το να σου ζητήσει, π.χ., μία νύχτα με την κόρη σου.
Στο σημείο αυτό ας κάνουμε ένα διάλειμμα για επαλήθευση. Ξεκίνησα το άρθρο αυτό για να κατακεραυνώσω τον Τσίπρα για την πολιτική του ασυνέπεια, αλλά φοβάμαι ότι θα καταλήξω να απολογούμαι για πάρτη του. Η άποψή μου βασίζονταν στο ρεπορτάζ που είχαν αναπαράξει σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης, αλλά προσπαθώντας να το ξαναβρώ διαπίστωσα ότι πέσαμε θύματα παρερμηνείας (αν όχι απάτης). Με απλή παρακολούθηση του βίντεο της συνέντευξης (20 δευτερόλεπτα διαρκεί το επίμαχο κομμάτι), ένας αντικειμενικός παρατηρητής κατανοεί ότι η παραπάνω πρόταση είναι απλή μεταφορά λόγων του Σόιμπλε (“χτες ο κύριος Σόιμπλε ήταν στη Σιγκαπούρη και είπε άλλα από αυτά που λέει όταν μιλάει στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και άλλα από αυτά που είπε η κυρία Μέρκελ στην Αθήνα, ότι εύχεται και ελπίζει, και είπε ότι δεν είναι δυνατό να φύγει η Ελλάδα, διότι εάν φύγει η Ελλάδα θα καταστραφούμε”) και ότι το “θα καταστραφούμε” αναφέρεται στην Ευρώπη και όχι στην Ελλάδα. Άκυρα, λοιπόν, τα... καντήλια.
Ο πρόεδρος των 18 συνιστωσών έχει κάνει άλλες κωλοτουμπίτσες (κυρίως τον καιρό μεταξύ των δύο εκλογών που οι γριές αλεπούδες της πολιτικής προσπαθούσαν να τον βάλουν να πει ότι θέλει να βγούμε από το ευρώ κι αυτός δεν είχε ακόμα αποφασίσει τι θέλει να κάνει), αλλά τη συγκεκριμένη δεν την έκανε. Αντίθετα, η πρόταση αυτή είναι χαρακτηριστική της τακτικής των αρχισαλτιμπάγκων των ευρωπαϊκής σκηνής, που από τη μια λένε “πετάξτε την Ελλάδα από το ευρώ” και από την άλλη παραδέχονται ανερυθρίαστα ότι αυτό θα οδηγούσε στην καταστροφή της Ευρωζώνης.
Είναι καιρός να ξεφορτωθούμε τους ερασιτέχνες της κωλοτούμπας και να εμπιστευτούμε τους επαγγελματίες του είδους, ειδικά αυτούς που έχουν εμπειρία στο... Euro (σε τρία για την ακρίβεια). Έμπαινε, Γιώργαρε!
Μόναχο, 20 Οκτωβρίου 2012
Άγγελος Κανλής
Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012
Circo Medrano
