Πάντα απορούσα με το περίεργο μοντέλο εργασίας που έχουμε θεσπίσει τη σημερινή εποχή. Όταν είσαι νέος, που έχεις τόσα ενδιαφέροντα, μεγάλη περιέργεια, δυνάμεις για να κάνεις οτιδήποτε, είσαι υποχρεωμένος να εργάζεσαι και σου μένει πολύ λίγος χρόνος και ακόμη λιγότερες δυνάμεις για να ασχοληθείς με όσα σου αρέσουν. Αντίθετα άπειρο χρόνο έχεις όταν βγεις στη σύνταξη, τότε που δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου, το ένα σου μυρίζει και το άλλο σου βρωμάει και δεν θες να δεις Χριστό (αλλά ούτε και τον ίδιο τον Χριστό... ακόμα).

Επίσης, πόσα παραδείγματα ανθρώπων ξέρουμε, οι οποίοι με το που συνταξιοδοτούνται και παύουν να δουλεύουν νιώθουν ότι η ζωή τους δεν έχει πια νόημα, ότι δεν είναι χρήσιμα μέλη της κοινωνίας, ότι τους έχουν βάλει στο περιθώριο;

Σε όλα αυτά τα προβλήματα έρχεται να δώσει λύση η Τρόικα με την αμέτρητη σοφία της. Το όριο συνταξιοδότησης τίθεται στα 67, για αρχή. Έτσι, οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν τουλάχιστον για 2 χρόνια ακόμη (μέχρι να αποφασίσουμε ότι το 67 δεν φτάνει και πρέπει να πάμε στα 70). Την ίδια ώρα, λόγω της υφεσιακής πολιτικής, η Ελλάδα βγαίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ανεργία νέων με 55,4%, ένα ποσοστό που ασφαλώς θα ανέβει, αφού δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και οι παλιές είναι κατειλημμένες από τους γέρους που θα κατσικώνονται μέχρι τα 67+!

Στην Ελλάδα θεσπίζεται, λοιπόν, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, το νέο μοντέλο εργασίας, σύμφωνα με το οποίο θα δουλεύεις όταν είσαι γέρος και θα βγαίνεις στη σύνταξη όταν είσαι νέος. Τέρμα ο παραλογισμός της νεανικής δουλείας. Ελευθερία στους νέους!

Γιατί να μην έχω γεννηθεί 30 χρόνια αργότερα;

Μόναχο, 2 Οκτωβρίου 2012

Άγγελος Κανλής